Kruczym Piórem Tłumaczenie poematów runicznych

 Moi Drodzy. Poniższy materiał został zaczerpnięty ze strony kruczym piórem 

Wszelkie prawa intelektualne i prawa do tłumaczenia tekstu należą do Pani Hrefna Heiðr która jest autorką bloga. Tekst został skopiowany tutaj ze względu na to że sam blog coraz bardziej zaczyna być nieaktualny i obawą moją jest by tekst zaginą . Zachęcam z tego miejsca do odwiedzania tegoż bloga. Może jednak autorka zacznie coś znowu robić ze swoim blogiem. Z tego miejsca zaznaczam że nie znam zawartości bloga.

Pomału, podchodząc do tego trochę jak pies do jeża, wzięłam się za tłumaczenie poematów runicznych. Tak na własne potrzeby. Choćby po to, żeby gdy zajdzie potrzeba nie szukać po sieci pojedynczych strof. Obłożyłam się słownikami i kilkunastu anglojęzycznymi tłumaczeniami (na szczęście dość zbieżnymi, jak wychodzi w praniu, więc przerażenie, że porwałam się z motyką na słońce – w związku z runicznymi skojarzeniami natychmiast zaczęłam podświadomie szukać futharkowego albo futhorcowego odniesienia do motyki – nieco złagodniało). Pierwotne założenie, żeby zachować aliteracyjny rytm i spróbować zrekonstruować rymy wzięło jednak od razu w łeb. To se ne da. Albo sens albo zachowanie formy, niestety brak w naszym języku wystarczającej liczby synonimów, żeby całość zrymować, nawet tworząc jakąś całkowicie wydumaną własną stopę rytmiczną. W związku z tym od jednego i drugiego tymczasem się powstrzymałam. Wygrał priorytet zachowania zgodności treści. Może kiedyś, kiedy najdzie mnie wena, zacznę po prostu bawić się słowami i formą i coś własnego na zadanym motywie stworzę. Tymczasem – poniżej – próba przetłumaczenia staronorweskiego poematu runicznego:

ᚠ Fé vældr frænda róge;

føðesk ulfr í skóge.

ᚢ Úr er af illu jarne;

opt løypr ræinn á hjarne.

ᚦ Þurs vældr kvinna kvillu;

kátr værðr fár af illu.

ᚬ Óss er flæstra færða

fǫr; en skalpr er sværða.

ᚱ Ræið kveða rossom væsta;

Reginn sló sværðet bæzta.

ᚴ Kaun er barna bǫlvan;

bǫl gørver nán fǫlvan.

ᚼ Hagall er kaldastr korna;

Kristr skóp hæimenn forna.

ᚾ Nauðr gerer næppa koste;

nøktan kælr í froste.

ᛁ Ís kǫllum brú bræiða;

blindan þarf at læiða.

ᛅ Ár er gumna góðe;

get ek at ǫrr var Fróðe.

ᛋ Sól er landa ljóme;

lúti ek helgum dóme.

ᛏ Týr er æinendr ása;

opt værðr smiðr blása.

ᛒ Bjarkan er laufgrønstr líma;

Loki bar flærða tíma.

ᛘ Maðr er moldar auki;

mikil er græip á hauki.

ᛚ Lǫgr er, fællr ór fjalle foss;

en gull ero nosser.

ᛦ Ýr er vetrgrønstr viða;

vænt er, er brennr, at sviða.

ᚠ Bogactwo [bydło] źródłem niezgody wśród bliskich;

wilk żyje w lesie.

ᚢ Żużel ze złej rudy żelaza się tworzy;

ren często biega po zmarzniętym śniegu.

ᚦ Olbrzym [Thurs] sprawia kobietom udrękę;

w niepowodzeniu niewielu jest pogodnych.

ᚬ Ujście [rzeki] początkiem większości podróży;

pochwa przynależy mieczowi.

ᚱ Jazda najbardziej męczy konie;

Reginn wykuł najwspanialszy miecz.

ᚴ Wrzód jest straszliwy dla dzieci;

śmierć sprawia, że ciało blednie.

ᚼ Grad najzimniejszym jest ziarnem;

Chrystus stworzył stary świat.

ᚾ W potrzebie niewielki jest wybór;

nagi człowiek na mrozie zamarznie.

ᛁ Lód zwany bywa rozległym mostem;

ślepego trzeba prowadzić.

ᛅ Obfitość jest dobrodziejstwem ludzi;

Frodi znany jest z hojności.

ᛋ Słonce jest światłem świata;

chylę czoła wobec boskich rozstrzygnięć.

ᛏ Tyr to bóg jednoręki;

kowal często sam dąć musi w miech.

ᛒ Brzoza najzieleńsze ma liście;

Loki miał szczęście w swoich podstępach.

ᛘ Człowiek mocą jest kurzu;

potężne są szpony jastrzębia.

ᛚ Wodospad to rzeka spadająca z gór stoku;

ale ozdoby są ze złota.

ᛦ Cis najzieleńszy jest wśród drzew zimą;

ogień z niego ma zwyczaj buzować.

Tak wyglądałby norweski poemat runiczny po hrefniemu, w wersji surowej, która wymaga jeszcze wycyzelowania. Idąc za ciosem - kolejna próba to poemat islandzki. Ten sprawił mi więcej kłopotu, w tłumaczeniu wspomagałam się i słownikiem współczesnego islandzkiego i staroislandzkim, i kilkoma angielskimi tłumaczeniami słowo po słowie. Rozbieżnymi. Co mi wyszło - to poniżej:

ᚠ Fé er frænda róg

ok flæðar viti

ok grafseiðs gata

aurum fylkir.

ᚢ Úr er skýja grátr

ok skára þverrir

ok hirðis hatr.

umbre vísi

ᚦ Þurs er kvenna kvöl

ok kletta búi

ok varðrúnar verr.

Saturnus þengill.

ᚬ Óss er algingautr

ok ásgarðs jöfurr,

ok valhallar vísi.

Jupiter oddviti.

ᚱ Reið er sitjandi sæla

ok snúðig ferð

ok jórs erfiði.

iter ræsir.

ᚴ Kaun er barna böl

ok bardaga [för]

ok holdfúa hús.

flagella konungr.

ᚼ Hagall er kaldakorn

ok krapadrífa

ok snáka sótt.

grando hildingr.

ᚾ Nauð er Þýjar þrá

ok þungr kostr

ok vássamlig verk.

opera niflungr.

ᛁ Íss er árbörkr

ok unnar þak

ok feigra manna fár.

glacies jöfurr.

ᛅ Ár er gumna góði

ok gott sumar

algróinn akr.

annus allvaldr.

ᛋ Sól er skýja skjöldr

ok skínandi röðull

ok ísa aldrtregi.

rota siklingr.

ᛏ Týr er einhendr áss

ok ulfs leifar

ok hofa hilmir.

Mars tiggi.

ᛒ Bjarkan er laufgat lim

ok lítit tré

ok ungsamligr viðr.

abies buðlungr.

ᛘ Maðr er manns gaman

ok moldar auki

ok skipa skreytir.

homo mildingr.

ᛚ Lögr er vellanda vatn

ok viðr ketill

ok glömmungr grund.

lacus lofðungr.

ᛦ Ýr er bendr bogi

ok brotgjarnt járn

ok fífu fárbauti.

arcus ynglingr.

ᚠ Bogactwo [1] jest niezgodą bliskich [2,3]

i ogniem na morzu

i ścieżką do wiedźmich tajemnic [4].

Złoto szlachetnych [5].

ᚢ Mżawka jest biadaniem chmur

i uszczupleniem polnych zbiorów [6]

i ohydą dla pasterzy.

Cień mędrca [7].

ᚦ Olbrzym jest torturą kobiet

i mieszkańcem klifów

i mężem olbrzymki.

Saturn thingiem rządzi [8].

ᚬ As, najstarszy Wszechojciec [9]

i król [10] Asgardu

i władca Vallhalli.

Jowisz, dowódca.

ᚱ Jazda to radość jeźdźców

i szybka podróż

i trud rumaka.

Podróż wodza [11].

ᚴ Wrzód jest nieszczęściem dzieci

i walką [12]

i siedzibą zgorzeli.

Król plagi.

ᚼ Grad to zimne ziarno

i deszcz ze śniegiem

i wężowa choroba [13].

Dowódca gradu.

ᚾ Potrzeba jest tęsknotą niewolnicy [14, 15]

i trudnymi warunkami [16]

i wyczerpującą pracą [17].

Czyny Niflungów.

ᛁ Lód jest korą rzek

i dachem fali

i cierpieniem skazanego na śmierć [18].

Władca lodu.

ᛅ Dostatek jest dobrodziejstwem dla ludzi

i dobrym latem

i rozkwitem pól

Szeroko rozsiadły rok [19].

ᛋ Słońce jest tarczą chmur

i świetlistą koroną

i niszczy zmrożenie śmiertelnego smutku [20].

Władca kół [21].

ᛏ Tyr to bóg jednoręki

i to co wilkowi zostało [22]

i przywódca świątyni.

Władca. Mars.

ᛒ Brzoza jest liściastą gałązką

i małym drzewkiem

i chwalebnym drzewnym pędem.

Jodła. Król [23].

ᛘ Człowiek jest radością człowieka

i pomnożeniem pyłu [24]

i zdobicielem okrętów.

Książę wśród ludzi [25].

ᛚ Woda to wrzące płyny [26]

i drewniany kociolek [27]

i kraina ryb.

Książę wśród jezior [28].

ᛦ Cis to napięty łuk

i kruche żelazo

i strzałą Farbautiego [29].

Łuk Ynglingów.

Nie da się ukryć, że islandzki poemat okazał się wyzwaniem znacznie trudniejszym od norweskiego. Zwłaszcza, że ta, kompilacyjna, próba tłumaczenia nieco różni się od pozostałych, zarówno angielskich, jak i polskich. Wiele tu niejasności, które próbowałam rozwiać na podstawie własnej skąpej wiedzy mitologicznej i kulturoznawczej, dlatego niezbędnych będzie kilka wyjaśnień, tym bardziej, że niektórym idiomatycznym określeniom brakuje polskiego odpowiednika. Występujące w tekście łacińskie słowa przyjęłam po prostu jako łacińskie zapożyczenia, nie próbując dorabiać tyłkowi uszu poprzez szukanie innych znaczeń. Tę samą zasadę przyjęłam w odniesieniu do bezpośrednich odwołań do osób lub rodów mitologicznych. Zatem poniżej to, co moim zdaniem najbardziej wymagało wyjaśnienia:

[1] Fé: 1) bydło, 2) na Islandii - owce, 3) w złożeniach z innymi wyrazami, jak fé-auðna – szczęście do pieniędzy - pieniądze.

[2] Frænda: krewni, członkowie rodu.

[3] Róg: pomówienia, spory

[4] Seiðs: seiðr, magia. Gata: furtka, ścieżka.

[5] Fylkir: dowódca grupy ludzi, brygady, władający pewnym terenem, szlachcic.

[6] Skára: skári – zamach kosą przy żniwach/koszeniu łąki.

[7] Vísi: w rodzaju męskim przywódca, mędrzec, w żeńskim - nauka, wiedza.

[8] Þengill: król/przywódca thingu, a także popularne imię męskie i kening oznaczający mężczyznę.

[9] Aldin: wiekowy/stary. Gautr: Jedno z imion Odyna oznaczające ojca.

[10] Jöfurr: 1) dzik 2) krók, określenie pochodzi od zwyczaju noszenia przez królów dzikogłowych hełmów.

[11] Ræsir: przywodca, wódz, król.

[12] Bardaga: 1) termin prawny oznaczający bójkę lub pobicie 2) walka, bitwa.

[13] Snáka: snákr – poetyckie określenie wężą. Sótt: choroba, słabość.

[14] Þýjar: celownik od Þýr oznaczającego niewolną kobietę.

[15] Þrá: tęsknić, refleksyjnie – trwać, wytrwać, nie ustawać w czymś.

[16] Kostr: 1) wybór 2) próba (w sensie testu) 3) warunki 4) możliwość, szansa.

[17] Vássamlig: vássamr – mokry i mozolny, uciążliwy. Verk: praca.

[18] Feigra: przeznacony, skazany na śmierć. Fár: krzywda, szkoda.

[19] All-: przedimek wskazujący na inrtensywność. Valdr: rozrzucony, rozsiadły, rozproszony.

[20] Ísa: að ísa zamrażać, zamarzać. Aldrtregi: śmiertelny smutek.

[21] Siklingr: Król, władca.

[22] Leifar: liczba mnoga od leif – pozostałości, resztki, dotyczy zwłaszcza żywności.

[23] Buðlungr: kolejny kening oznaczający władcę, króla.

[24] Moldar: ziemia, pył, kurz. Auki: wzrost, powiększenie, dodatek.

[25] Mildingr: poetycko – liberalny człowiek lub książę, kenning określający człowieka.

[26] Lögr: 1) morze 2) woda 3) dowolny płyn. Vellanda: wrzący, od: að vella, wrzeć.

[27] Viðr: drewno. Ketill: czajnik, kociołek.

[28] Lofðungr: kenning określający króla lub księcia.

[29] Fárbauti: literacko - ten, kto niebezpiecznie uderza, groźnie trafia. Za Snorrim – olbrzym, ojciec Lokiego.

Pora na najtrudniejsze wyzwanie - poemat anglosaski. Znów opierałam się na kilku tłumaczeniach, równie między sobą sprzecznych, jak w wypadku poematu islandzkiego. Próbowałam także samodzielnie wgryzać się w znaczenie poszczególnych słów i ich złożeń. To tłumaczenie wyszło mi najbardziej kulawo i nie jestem z niego zadowolona, jednak chcąc mieć całość w jednym miejscu, postanowiłam mimo wszystko je upublicznić. Będzie wymagalo licznych poprawek, które z czasem naniosę. Tym razem na zrobienie odnośników i wyjaśnień już nie wystarczyło mi determinacji. Zatem próba najtrudniejsza - hrefnia wersja poematu anglosaskiego. Tym razem nie udało mi się zamieścić całości tabelarycznie, uniemożliwiła mi to szczupłość miejsca, będzie zatem po kolei - najpierw oryginał:

ᚠ Feoh byþ frofur fira gehwylcum;

sceal ðeah manna gehwylc miclun hyt dælan

gif he wile for drihtne domes hleotan.

ᚢ Ur byþ anmod ond oferhyrned,

felafrecne deor, feohteþ mid hornum

mære morstapa; þæt is modig wuht.

ᚦ Ðorn byþ ðearle scearp; ðegna gehwylcum

anfeng ys yfyl, ungemetum reþe

manna gehwelcum, ðe him mid resteð.

ᚩ Os byþ ordfruma ælere spræce,

wisdomes wraþu ond witena frofur

and eorla gehwam eadnys ond tohiht.

ᚱ Rad byþ on recyde rinca gehwylcum

sefte ond swiþhwæt, ðamðe sitteþ on ufan

meare mægenheardum ofer milpaþas.

ᚳ Cen byþ cwicera gehwam, cuþ on fyre

blac ond beorhtlic, byrneþ oftust

ðær hi æþelingas inne restaþ.

ᚷ Gyfu gumena byþ gleng and herenys,

wraþu and wyrþscype and wræcna gehwam

ar and ætwist, ðe byþ oþra leas.

ᚹ Wenne bruceþ, ðe can weana lyt

sares and sorge and him sylfa hæfþ

blæd and blysse and eac byrga geniht.

ᚻ Hægl byþ hwitust corna; hwyrft hit of heofones lyfte,

wealcaþ hit windes scura; weorþeþ hit to wætere syððan.

ᚾ Nyd byþ nearu on breostan; weorþeþ hi þeah oft niþa bearnum

to helpe and to hæle gehwæþre, gif hi his hlystaþ æror.

ᛁ Is byþ ofereald, ungemetum slidor,

glisnaþ glæshluttur gimmum gelicust,

flor forste geworuht, fæger ansyne.

ᛄ Ger byþ gumena hiht, ðonne God læteþ,

halig heofones cyning, hrusan syllan

beorhte bleda beornum ond ðearfum.

ᛇ Eoh byþ utan unsmeþe treow,

heard hrusan fæst, hyrde fyres,

wyrtrumun underwreþyd, wyn on eþle.

ᛈ Peorð byþ symble plega and hlehter

wlancum [on middum], ðar wigan sittaþ

on beorsele bliþe ætsomne.

ᛉ Eolh-secg eard hæfþ oftust on fenne

wexeð on wature, wundaþ grimme,

blode breneð beorna gehwylcne

ðe him ænigne onfeng gedeþ.

ᛋ Sigel semannum symble biþ on hihte,

ðonne hi hine feriaþ ofer fisces beþ,

oþ hi brimhengest bringeþ to lande.

ᛏ Tir biþ tacna sum, healdeð trywa wel

wiþ æþelingas; a biþ on færylde

ofer nihta genipu, næfre swiceþ.

ᛒ Beorc byþ bleda leas, bereþ efne swa ðeah

tanas butan tudder, biþ on telgum wlitig,

heah on helme hrysted fægere,

geloden leafum, lyfte getenge.

ᛖ Eh byþ for eorlum æþelinga wyn,

hors hofum wlanc, ðær him hæleþ ymb[e]

welege on wicgum wrixlaþ spræce

and biþ unstyllum æfre frofur.

ᛗ Man byþ on myrgþe his magan leof:

sceal þeah anra gehwylc oðrum swican,

forðum drihten wyle dome sine

þæt earme flæsc eorþan betæcan.

ᛚ Lagu byþ leodum langsum geþuht,

gif hi sculun neþan on nacan tealtum

and hi sæyþa swyþe bregaþ

and se brimhengest bridles ne gym[eð].

ᛝ Ing wæs ærest mid East-Denum

gesewen secgun, oþ he siððan est

ofer wæg gewat; wæn æfter ran;

ðus Heardingas ðone hæle nemdun.

ᛟ Eþel byþ oferleof æghwylcum men,

gif he mot ðær rihtes and gerysena o

brucan on bolde bleadum oftast.

ᛞ Dæg byþ drihtnes sond, deore mannum,

mære metodes leoht, myrgþ and tohiht

eadgum and earmum, eallum brice.

ᚪ Ac byþ on eorþan elda bearnum

flæsces fodor, fereþ gelome

ofer ganotes bæþ; garsecg fandaþ

hwæþer ac hæbbe æþele treowe.

ᚫ Æsc biþ oferheah, eldum dyre

stiþ on staþule, stede rihte hylt,

ðeah him feohtan on firas monige.

ᚣ Yr byþ æþelinga and eorla gehwæs

wyn and wyrþmynd, byþ on wicge fæger,

fæstlic on færelde, fyrdgeatewa sum.

ᛡ Iar byþ eafix and ðeah a bruceþ

fodres on foldan, hafaþ fægerne eard

wætre beworpen, ðær he wynnum leofaþ.

ᛠ Ear byþ egle eorla gehwylcun,

ðonn[e] fæstlice flæsc onginneþ,

hraw colian, hrusan ceosan

blac to gebeddan; bleda gedreosaþ,

wynna gewitaþ, wera geswicaþ.

A teraz hrefnie wariacje na temat:

ᚠ Bogactwo to wygoda dla wszystkich ludzi;

Jednak darmo każdy innych musi nim darzyć

Jeśli chce zdobyć szacunek w oczach tego, co zna przyszłość.

ᚢ Tur jest dumny i olbrzymie ma rogi

To bardzo dzika bestia walcząca rogami

Potężny strażnik wrzosowisk, zwierzę pełne mocy.

ᚦ Ciernie są niezwykle ostre,

Zły jest ich dotyk dla rycerzy

I ciężko jest w nich usiedzieć.

ᚩ Usta są źródłem wszelkiej mowy

Filarem mądrości i pocieszeniem mędrców

Błogosławieństwem i radością walecznych.

ᚱ Jazda łatwa zdaje się wojownikom, gdy są w domu

Temu, kto wysokie drogi przemierza dodaje odwagi

Na grzbiecie dzielnego rumaka.

ᚳ Pochodnia jest znana każdemu

Przez jej jasny, błyszczący płomień

Płonie zawsze gdy władcy wypoczywają.

ᚷ Hojność przynosi zaufanie i cześć

Dostarcza pomocy i daje utrzymanie

Wszystkim złamanym mężom, którym brak wszystkiego.

ᚹ Rozkoszy doświadcza, kto nie zna cierpienia

Smutku ni niepokoju,

Ma dobrobyt i szczęście i dom, który mu wystarcza.

ᚻ Grad najbielszym jest ziarnem, gdy wiruje spadając z nieba

Miotany podmuchami wiatru, na koniec zmienia się w wodę.

ᚾ Kłopot przygniata serce, choć często w nim źródło rozwiązań

Dla wszystkich rozważnych zawczasu.

ᛁ Lód jest niezmiernie zimny i śliski

Połyskuje jak jasne szkło i drogie kamienie

Podłoga mrozem kuta, piękna gdy na nią spojrzeć.

ᛄ Lato radością jest ludzi, gdy bóg, król nieba

Sprawia ziemi cierpienie by owoce przyniosła

Biednym i bogatym jednako.

ᛇ Cis jest drzewem o szorstkiej korze

Twardy, mocno osadzony w ziemi siłą swych korzeni

Strażnik ognia i radość w całym majątku.

ᛈ Gra jest źródłem zabawy i śmiechu

Wśród możnych mężów, którzy razem siedzą

W biesiadnej izbie radośni.

ᛉ Eolh-sedg [turzyca] najczęściej rośnie wśród bagien

Wyrasta w wodizie i upiornie rani

Splami się krwią każdy mąż

Który ją chwyci.

ᛋ Słońce jest nadzieją żeglujących

Gdy pływają nad ryb siedliskiem

Póki morskie prądy nie skierują ich ku brzegom.

ᛏ Tyr jest gwiazdą przewodnią, dobrze jest wiernym być władcy

Zawsze rozświetla mrok nocy

I nigdy nie zawodzi.

ᛒ Brzoza [topola?] nie rodzi owoców

Bez nasion rozrasta się jednak z liści

Zdobne i wspaniałe są jej gałęzie

A wzniosłą koronę rozpościera ku niebu.

ᛖ Koń jest radością szlachty i książąt

Potężne są kopyta ogiera

Bogacze w siodle nie szczędzą mu pochwał

A tym co w miejscu nie usiedzą jest wygodą.

ᛗ Człowiek radosny szanowany jest przez bliskich

Choć każdy skazany jest na to, że swoich zawiedzie

Gdy Pan zapragnie jego zagłady

Ciało ziemi zostanie oddane.

ᛚ Ocean mają za nieskończony ludzie

przemierzający go w niepewnych łodziach

fale morskie ich przerażają

a głębie są nieujarzmione.

ᛝ Ing pierwszy był wśród Duńczyków na wschodzie

gdy widziany przez ludzi na swoim rydwanie

odpłynął na wschód na grzbietach fal.

Tak Heardingowie nazwali swego bohatera.

ᛟ Siedlisko jest drogie każdemu człowiekowi

Gdy może przebywać w swym domu

I cieszyć się pomnożeniem dobytku.

ᛞ Dzień, światło Stwórcy wspaniałe, które Pan wysyla

jest ukochanym przez ludzi źródłem nadziei bogaczy i biednych

i wszystkim dobrze służy.

ᚪ Dąb tuczy mięso świń dla ludzkich dzieci

Często przemierza kąpiel wielorybów

i ocean dowodzi, że dąb wierny pozostaje

i wiary nie zawodzi.

ᚫ Jesion to drzewo wysokie i cenne dla ludzi

jego mocny pień stawia nieugięty opór

gdy mąż męża atakuje.

ᚣ Cisowy łuk cieszy możnych i każdego męża

pięknie wygląda u konnych

i jest niezawodnym sprzętem w podróży.

ᛡ Węgorz to ryba rzeczna,

choć żywi się na lądzie

Otoczony wodą żyje szczęśliwy w spokoju.

ᛠ Grób każdego męża przeraża

Kiedy ciało zaczyna stygnąć

złożone w łonie czarnej ziemi

Dobrobyt znika i szczęście odchodzi

radości przemijają i zobowiązania gasną.

A na zakończenie mały kąsek mnemotechniczny. Abecadło. Odpowiednik tego, czego może część spośród Czytelników uczyła się od rodziców lub niań – Adam babie cebulę daje, Ewa figi gryzie, hyży iży Jan kapustę litewską łamie. Mama niania oknem patrzały rybki sprawiały. Tata ujrzał, wyjrzał y zakazał. Czyli Abecadarium Nordmannicum, w jego najbardziej popularnej wersji:

ᚠ Feu forman

ᚢ Ur after

ᚦ Thuris thritten stabu,

ᚭ Os is himo oboro,

ᚱ Rat endost ritan

ᚴ Chaon thanne cliuôt.

ᚼ Hagal, ᚾ Naut hab&

ᛁ Is, ᛅ Ar endi ᛋ Sol

ᛏ Tiu, ᛒ Brica endi ᛘ Man midi

ᛚ Lagu the leohto,

ᛦ Yr al bihabet.

ᚠ Feu (bydło) przodem

ᚢ Ur (tur) za nim

ᚦ Thurs (olbrzym) trzecią literą

ᚭ Os (bóg) za nimi podąża

ᚱ Rat (jazdę) napisz na końcu

ᚴ Chaon (wrzód) po kolei

ᚼ Hagal (grad), ᚾ Naut (potrzeba) trzymają

ᛁ Is (lód), ᛅ Ar (zbiory) i ᛋ Sol (słońce)

ᛏ Tiu (Tyr), ᛒ Brica (Brzoza) i ᛘ Man (człowiek) pośrodku

ᛚ Lagu (woda) połyskuje

ᛦ Yr (cis) wszystko zawiera

Oczywiście, przy staraniach sensownego i trzymającego się kupy przetłumaczenia powyższych materiałów, opierałam się i na wynikach pracy innych. Korzystałam z wikiźródłowego projektu Rune Poems, tłumaczenia słowo-po słowie islandzkiego poematu runicznego Randy'ego L. Bakera, tłumaczenia anglosaskiego poematu runicznego dokonanego przez Swaina Wodeninga, strony Othala.org i wielu innych źródeł. A wszędzie, gdzie miałam wątpliwości, szukałam ratunku na nieocenionej stronie Szerszenia.