Barbromesse – św. Barbary z Nikodemii

 

Barbromesse – św. Barbary z Nikodemii

Nasza święta jest legendą, Nie figuruje w Litanii świętych Kościoła Powszechnego. Została usunięta ze spisu przez Papierza Pawła VI w roku 1969.

„a więc” Zdarzyło się roku Pańskiego 314-319 na terenach współczesnej Turcji że Piękna Barbara została zamknięta w Wierzy przez swojego ojca. Zalotnicy to zmora a że młoda była już w wieku takim a nie innym to skończyła gdzie skończyła. Wieża miała dwa Okna. Nasza Basia wybiła dziurę w ścianie by mieć trzecie okno. Taka trójca. Na podłodze narysowała ogromny krzyż i dzięki temu miała Ołtarz (z tego miejsca nie chce się czepiać ale jak byłem młody robiłem jeszcze dziwiniejsze ołtarze. Na pytanie czemu? Odpowiedź prosta – Nie wiem.) Na sam krzyż na podłodze czy na wybitą dziurę w ścianie czy na samo skojarzenie z chrześcijaństwem Tata tak się wkurzył że chciał ją zabić. Interwencja z nieba pierwsza – nie udało się. Ale doniósł władzom. Za występek (znowu nie wiadomo który) chrześcijaństwa trafiła do więzienia. Tam ją katowali. I teraz nie robię sobie żartów. Człowiek który pisał tą legendę albo zebrał wszystkie najgorsze żeczy jake usłyszał albo sam był zwyrodnialcem. W każdym razie nasza mis turcji – po okaleczeniach włącznie z kilkoma amputacjami i nie małym zbiorem upokorzeń została naga puszczona przez miasto by ją jeszcze upokorzyć. Zdarzył się cud drugi – anioł napotkał naszą piękność, uzdrowił jej wszystkie rany i przyodział w delikatne płótna. Poszła do ojca który znowu chał ją zabić. Ale chukną grom z jasnego nieba i wyrodny ojciec zmarł od tej interwencji niebiańskiej. To był cud trzeci. Św. Została zamknięta w wierzy z dziurami i krzyżem na podłodze. Drzwi zostały zamurowane a nasza pokrzywdzona zmarła tam jako męczennica.

Primstaven : Wieża Obserwacyjna, Strażnica, Wrzeciono, Sanie, Słońce, Łańcuch bądź połączone pierścienie, Miecz, Miecz z pierścieniami, Krzyż z pierścieniami, Litera B(takie przypominające połączone pierścienie)

Dzień naprawiania ciuchów przed Jule. Pamiętaj że najpierw naprawiamy te ubrania które są w najlepszym stanie. Te których nie da się naprawić – palimy przed domem.

Więc zaczynamy remont ciuchów. Nie zakładamy ich na żadne manekiny tylko są naprawiane na grzbiecie właściciela. Zanim zaczniesz naprawiać komuś ciuchy- nóż albo kołek w zęby. Jeżeli nie będziesz miał tych przedmiotów w zębach – zaszyjesz komuś szczęście. W niektórych regionach nakaz noszenia tego specyficznego knebla był skierowany do osoby której było naprawiane ciuchy, w jeszcze innych regionach nie wolno było naprawiać ubrań na ciele. (własna dygresja – nie dziwię się z tym kijem. Jak by mi ktoś w tyłek wsadził igłę to pewnie bym przeklinał na czym ziemia święta stoi) Staraj się nie upuścić igły na ziemię – bo jeżeli igła odtoczy się od ciebie po upadku na ziemię – tak właśnie odtoczy się twoje szczęście. Natomiast jeżeli igła potoczy się do ciebie? Twoje szczęście dopiero do ciebie przyjdzie. Pod żadnym pozorem nie naprawiaj ubrań na sobie. W ten właśnie sposób zaszyjesz sobie smutek i nieszczęście. Pamiętaj że dzisiaj przede wszystkim naprawiamy rękawiczki i rajstopy. Nie chcesz zmarznąć. Jeżeli nie masz – czas poprosić by ktoś ci je uszył.

Jeżeli jesteś żoną – nie używaj dzisiaj kołowrota ani wrzeciona. Zatoczysz wtedy koło na drodze swojego męża tak że spotka nieszczęście na swej drodze bądź całkiem nie wróci.

Rymowanka która jest ważna dzisiaj:

Betre tjukk tråd

enn berrt lår.

Som du vyrder kleda, så vyrder du deg

Vanen kan skiftast, men vitet ikkje

Den som låner klede, vert snart ukledd

Lepsza gruba nić

niż gołe uda.

Jak się ubierasz, tak się ubierasz

Nawyk może się zmienić, ale nie wie Ten,

kto pożycza ubranie, że wkrótce zostanie rozebrany

Zwyczaj późny – puźnoichsześcijański. Zbierz – odetnij od drzewa – kilka gałęzi wiśni, jabłoni bądź innego drzewa owocowego, umieść je w misce z wodą bądź wazonie z wodą a na Jule na pewno zakwitnie. (tak zwana gałązka Barbary)

W znakach Prim mamy słońce, łańcuch bądź połączone pierścienie, miecz z pierścieniami.

Jedni twierdzą że jest to nawiązanie do słońca. Natomiast ja postawię inną tezę. W okresie wieków średnich był pewien zwyczaj między wojownikiem a „przywódca” oddziału. Może „od początku”

Władca który był kochany przez swój lud – najczęściej przez wojowników którymi dowodził – był nazywany „dawcą pierścieni” Dla czego tak? Otóż władca który dbał o swoich podwładnych rozdawał różne podarki które najczęściej przyjmowały postać pierścienia. Taki pierścień (najczęściej złoty) był mocowany do miecza wojownika jako symbol tego że właściciel miecza ma dobrego władcy. Gdy okres wojowania się skończył i miecz przestał być tak ważny , pierścienie mocowano do innych symboli kultu – krzyża. W taki sposób porównanie krzyża i miecza ma prawdopodobnie swój początek, w tym też miejscu zaczęło się prawdopodobnie porównanie jednego do drugiego.

Idąc dalej tym samym kierunkiem. Prezenty dla podwładnych były darowane prawdopodobnie w tym samym dniu co rok. Umówmy się Władca dawał prezenty ale też musiał jakoś żyć. Dla tego robił to raz w roku. Biorąc pod uwagę to że „za niedługo” mamy Św. Mikołaja – dzień prezentów, Biorąc pod uwagę to że nie bez powodu św. Mikołaja utożsamiają trochę z Wszechojcem Óðinn’em który posiadał Draupnir – magiczny pierścień „powielający się” co dziewięć nocy – tworzy osiem swoich „niemagicznych” kopii – bardziej obstawiał bym że słońce, łańcuch, krzyż z kołeczkami jest bardziej nawiązaniem właśnie do tej właśnie ceremonii dawania pierścieni podwładnym.